قوانین تالیف و نگارش

نوشتن، یک هنر ذاتی است. شاید هر دانشمندی نتواند دانش خود را به شکلی قابل فهم به روی کاغذ بیاورد. همه‌ی ما استادان باسوادی داشته‌ایم که متاسفانه، قدرت بیان خوبی نداشته‌اند.

نوشتن کتاب نیز افزون بر صبر و شکیبایی فراوان، نیازمند آگاهی از قوانین این کار است. صرف اینکه قلمی روی کاغذ بیاید نمی‌توان فردی را نویسنده برشمرد و نوشته‌ی او را قابل چاپ دانست. گذشته از دانش فنی آن علم، باید با کمترین قواعد نگارشی آشنا بود. پیروی از همان آیین نگارشی که در کتاب‌ ادبیات دبیرستان آمده است برای آغاز، خوب است. با شرط رعایت این قواعد نگارشی، ویراستاری ادبی حرفه‌ای متن، به‌عهده‌ی ناشر است.

کتاب ”آموزش شماتیکword 2010به‌همراه بررسی لغزش‌های نگارشی در زبان پارسی“ کمک شایانی به نویسنده‌ها و مترجمان تازه‌کار یا حتی کتاب چندمی‌ها می‌کند. در آخر این کتاب، 100 صفحه به توضیح این قواعد نگارشی و نیز اصول پارسی‌نویسی اختصاص داده‌ایم.

بخشی از این کتاب:

همه‌ی زبان‌های جهانِ متمدن، واژه‌هایی از زبان‌های بیگانه را در خود پذیرفته‌اند. هیچ زبانی نیست که از این پدیده به دور باشد. در زبان پارسی نیز، واژه‌های بیگانه‌ی فراوانی راه یافته است. بیشترین واژه‌های بیگانه در زبان پارسی، تازی و پس از آن ترکی‌اند. در میان زبان‌های فرنگی نیز، بیشترین واژه‌ها در زبان پارسی از آنِ زبان فرانسه است. به­ جای شمار چشمگیری از این واژه‌ها، می‌­توان از برابرهای آنها بهره گرفت. افزون بر آن، هزاران واژه‌ی پارسی تازی‌شده نیز هست که بسیاری از آنها پس از راه ­یافتن به زبان تازی دوباره به زبان پارسی برگشته‌اند. آیا بهتر نیست با پارسی این واژه‌ها بگوییم و بنویسیم تا واژه‌های تازی‌شده؟ به هر روی، اگر بتوانیم (که ­می­‌توانیم) زبانی پالوده‌تر و پاک­‌تر داشته باشیم روا نیست خود را از آن بی‌بهره کنیم. مگر نه این است که زبان پارسی، بخشی از هویت کهن و دیرپای ایرانی است.

واژه‌های برابر

دیگر زمان آن گذشته است که نویسنده یا مترجم، متن دست‌نوشته را تحویل ناشر می‌داد. پس باید با نرم‌افزار واژه‌پردازی همچونMicrosoft Wordنیز آشنا بود.

برای سادگی کار صفحه‌آرایی، فایل الگویی را در اختیار مؤلفان خود می‌گذاریم تا کتاب خود را در آن تایپ کنند.